Współpracujemy

Współpraca między dziećmi to jeden z filarów pedagogiki Planu Daltońskiego. Staram się zachęcać dzieci do współdziałania i w taki sposób organizować im pracę, by miały okazję skorzystać zarówno z pomocy koleżeńskiej (a także taką pomoc zaoferować), jak i ze wspólnego realizowania wybranych zadań. Służą temu również różnego rodzaju wizualizacje.

Jedną z nich jest tablica pt. "Pomocna dłoń". Zebrane są na niej umiejętności, które wykorzystujemy w trakcie realizacji zajęć.  Każde dziecko jest inne, więc i tempo nabywania poszczególnych zdolności bywa różne. Każde dziecko ma jednak takie obszary, w których może pomóc innym, być dla nich ekspertem. Jeśli ktoś ma na przykład trudność z wykonaniem zadania związanego z przeczytaniem jakiegoś tekstu, wystarczy, że zerknie na tablicę i już wie, na czyją pomoc może liczyć.

Inną wizualizacją jest praca w parach. Staram się, by dzieci pracowały w różnych "konfiguracjach", to znaczy, żeby spróbowały współpracy z każdym.

 Te dwa narzędzia wykorzystujemy w codziennej pracy (a także kanapę zgody, o której szerzej pisałam wcześniej). Na przykład ostatnio uczyliśmy się o samochodach. Na dzieci w sali czekały 3 koperty:

Dzieci pracowały w wyznaczonych wcześniej parach (w grupie jest 6 dzieci, wyszły więc 3 pary). Na początek dzieci samodzielnie rozdzieliły zadania między pary. Tym razem obyło się bez kanapy zgody, ale zdarzało się, że w takich sytuacjach dzieci również sięgały po to narzędzie. 

Każda para miała za zadanie zrealizować wybrane zadanie, a efektami podzielić się ze wszystkimi. Co ważne, na czas wykonywania zadania ustawiłam żółte światło na sygnalizatorze przez 10 minut, by dzieci na początek spróbowały poradzić sobie z zadaniem bez mojego udziału. Ostatecznie okazało się, że moja pomoc okazała się zupełnie zbędna.

Zadania były następujące: zadanie z plasteliną polegało na ulepieniu samochodu, zadanie z literami polegało na przeczytaniu krótkiego tekstu o polskim samochodzie Syrena, natomiast zadanie matematyczne przygotowywało do tabliczki mnożenia - polegało na policzeniu, ile kół mają 2,3,4 samochody. Dzieci przystąpiły do działania.

Współpraca przebiegała bardzo sprawnie. Dzieci poradziły sobie z zadaniami śpiewająco. Na koniec opowiedziały pozostałym Żakom, jak doszły do własnych rozwiązań i czego się dowiedziały z wykonania tego ćwiczenia. Wcielenie się w rolę nauczycieli stanowiło dodatkową motywację do wykonania zadania.