Piszemy wiersz!

Styczeń jest miesiącem poświęconym szeroko rozumianej sztuce. Dzisiaj dzieci wcieliły się w rolę poetów. Już w poniedziałek rozmawialiśmy o poezji, ale zaczęliśmy od lokomotywy. Nie, nie wiersza Tuwima, ale od obejrzenia na filmie rozruchu prawdziwego parowozu. Pomyślałam sobie bowiem, że dzieci żyjące w dobie pociągów elektrycznych, niekoniecznie będą potrafiły wyobrazić sobie takie sformułowania, jak "Para buch, koła w ruch". Film bardzo się spodobał, więc obejrzeliśmy go dwa razy :) Dopiero potem Żaki wysłuchały wiersza w wykonaniu Piotra Fronczewskiego.

Kolejny krok to poznanie wybranych polskich poetów. Posłuchaliśmy fragmentu wiersza Wisławy Szymborskiej "Nic dwa razy". "To niemożliwe!" - mówiły dzieci, nie wierząc, że nie da się przeżyć dwóch takich samych momentów. Oczywiście od razu przystąpiły do sprawdzenia tej tezy i próbowały powtórzyć wypowiadane słowa, gesty. Ale tu ktoś zrobił inną minę, tam dobiegł nas inny dźwięk, kolejnym razem w głowie pojawiły się inne myśli...

Słuchaliśmy też poezji śpiewanej - pięknie wykonanych wierszy Edwarda Stachury. Jednym z zadań na Tablicy było sporządzenie pracy plastycznej, nawiązującej do treści wiersza. Czyli - namaluj/narysuj/wyraź plastycznie to, co czujesz, myślisz podczas słuchania "Introit" Stachury w wykonaniu SDM ("Dla wszystkich starczy miejsca, pod wielkim dachem nieba").

Jedna z prac została wykonana w trzech wymiarach i przedstawiała autorkę śpiącą na biwaku pod gołym niebem. Bardzo kreatywne i nieszablonowe!

 

Kolejnym zadaniem było napisanie wiersza pod tytułem "Zima". Było to zadanie grupowe. Dzieci wspólnie musiały więc zaplanować termin jego wykonania i zdecydowały, że wykonają je w czwartek. Planowanie terminów wykonania zadań to ważny element Planu Daltońskiego kształcący odpowiedzialność za własną edukację. Jako kryteria wykonania zostały określone minimalna liczba użytych słów i zapisanie wiersza na kartce. Dzięki temu każdy mógł wnieść swój wkład - jedna osoba mogła przeliczać słowa, inna zapisywać, jeszcze inna wymyślać słowa. 

Efekt tej wspólnej pracy wyglądał następująco:

Brawo!